Wat heb je allemaal nodig om een goed vuur te maken. In de eerste plaats een goed stuk hout. Hout dat lang en door doorbrandt. Dan aanmaakhoutjes die je op weg helpen en lucifers om het aan te stoken. Het belangrijkst vergeet je bijna en dat is de zuurstof. Die is niet zichtbaar, kun je niet ruiken maar het is er altijd. Je kunt altijd op het rekenen, want het is er in overvloed, het is goedkoop en door een beetje te wapperen is het er weer. En je kunt er zo veel van nemen als je wilt, want rantsoenen bestaan niet met zuurstof. Groot voordeel en zo essentieel om te kunnen branden, dat je er bijna al niet meer bij nadenkt dat het er is. Het is zo vanzelfsprekend.
Hoe dat vuurtje aan te houden.
Iedereen heeft wel eens een vuurtje gestookt. Het valt niet mee om het aan de praat te krijgen, maar als het brand is het niet meer te stoppen. Aan de andere kant moet je het bijhouden, want het vuur kan zo maar uitdoven als er een van de dingen niet aanwezig is. Hetzelfde geldt met leveranciersmanagement waar je ook voortdurend er op moet letten dat de ingrediënten er altijd op-en-tot beschikbaar zijn. Bij een vuurtje is het zo voordehand liggend maar bij het managen van een leverancier wordt dat al snel vergeten. Hoe komt dat nou dat we daar zo weinig aandacht voor hebben en het ons niet lukt om daar voortdurende de aandacht bij te houden. Hebben we het misschien daarvoor te druk, kunnen we het niet of zijn we ertoe niet gemotiveerd. Een kleine vraag die breed uitlegbaar is en vele kanten op kan.
Hoe gaat het dan in de praktijk
Er zijn mensen die op een laag vuurtje een scheut benzine gooien. Dat kan en het brandt prima. Alleen het duurt maar even, want nadat de benzine is opgebrand moet je weer aan andere dingen denken. Dat werkt nou eenmaal zo. Teveel aandacht voor het ene kan ten koste gaan voor het ander. Dat mag nooit de bedoeling zijn en je moet voortdurend aan alle benodigde dingen denken. Een kleine opgave met een groot gevolg. En dat maakt het ook zo leuk, tenminste als je van een lekker vuurtje houdt.
